Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

#pillowfighters


Έχει μεσολαβήσει ένα ταξίδι στην Ιταλία.. &άλλα τόσα θέματα που ονειρεύομαι να μοιραστώ μαζί σας. Επιστρέφω όμως πάλι με στήλη, αλλά και πάλι, για να μπω στη διαδικασία να γράψω σημαίνει ότι αυτό αποτελεί κομμάτι μου..
Δεν συνηθίζω να σκέφτομαι μέρες τις σκέψεις που πρόκειται να αποτυπώσω, για 'μένα η έμπνευση είναι: <<Σου ήρθε; Πάρε χαρτί &Γράψε!>>
Θα προσπεράσω πολλά μονοπάτια και θα κάνω λόγο κατευθείαν για την πηγή. Το θέμα μας έχει τίτλο:
Προσπάθησες? Κι αν θεωρείς ότι προσπάθησες ξεπερνώντας τα όρια σου, μα δεν βρήκες ανταπόκριση? ή απογοητεύτηκες..? Κι αν δεν προσπάθησες;;
Κι κάπου εδώ το θέμα μου θαρρώ πως οδηγήθηκε στο δίπολο:
Με βάση το παραπάνω τι να πρωτοενστερνιστείς; Ότι ισχύει σίγουρα το <<όποιος θέλει, ξαναπαίρνει;>>, ότι δεν σ' αφήνει να χαθείς;.. ότι <<όποιος ενδιαφέρεται, μαθαίνει;>> & το <<εμένα η γιαγιά μου έλεγε άμα σε θέλει βρε, θα κάνει τον ήλιο να ανατείλει από τη δύση>>? & όλα τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες? -Και σίγουρα οι πράξεις είναι επιλογές... μα, σίγουρα κάτι μεσολαβεί για να πάρεις μία απόφαση-επιλογή. . .Ποιο είναι αυτό το κάτι, καθείς το ξέρει...
Έτσι, ρίχνοντας μια επανάληψη στο ''The Notebook'', που σαφέστατα καθηλώνει με την συγκλονιστική, βαθιά, συγκινητική ιστορία αγάπης των δύο πρωταγωνιστών, παρατηρεί κανείς έναν Noah που δεν ξέχασε..και μια Allie που προχώρησε.. και κάπου εδώ μεσολαβεί η άγνοια,
-Why didn't you write me?Why?It wasn't over for me.I wainted for you for 7years.And now it's too late.

και κάπου εδώ μεσολαβεί η επανασύνδεση. Κι ενώ η κάθαρσή μας επιθυμεί το ''μαζί'', κανείς δεν κρίνει την Allie που αφήνει πίσω έναν άλλο άνθρωπο, με τον οποίο επιλογή της ήταν να προχωρήσει, σε γάμο!.. Κι από που αντλεί δύναμη η ανάμνηση ενός παιδικού, εφηβικού έρωτα;? Αρκεί το ότι είναι ο πρώτος? Αρκεί το ότι ήταν δυνατός; Φτάνει το ότι δεν ολοκληρώθηκε & κατέληξε απωθημένο; Φτάνει το ότι η φύση των απωθημένων είναι εξειδανικεύμενη;;

Κι ύστερα βρίσκομαι αντιμέτωπη με ''Τα γράμματα της Ιουλιέτας'' (Letters to Juliet), που σαν πέτρα ταράζει τα ήσυχα νερά, θέτοντας ερωτήματα που αγγίζουν τα υπαρξιακά?! Σύμφωνα με το αρχικό μας ''I wish i had tried'', <<Όμως δεν ψάχνεις για πάντα? ή σταματάς να ψάχνεις για πάντα;>> 
Και κάπου εδώ επεμβαίνει το μοιραίο.. Μοιραίο;? Στην φράση <<η μοίρα ήθελε να συναντηθούμε ξανά>> αντηχεί σοφά η μοίρα; ή οι πράξεις των ανθρώπων καθορίζουν τις επιλογές τους, ορίζοντας το πεπρωμένο τους?
Και πως πάλι η ανάμνηση ενός παιδικού, εφηβικού έρωτα φέρει την ίδια τοιουτοτρόπως <<τότε οικειότητα>>...??? Έτσι είναι... Πώς όμως [Έτσι είναι]? 
Ή οι δυνάμεις του σύμπαντος συνωμοτούν για ταύτη την οικειότητα??!


<<Το τι.. & το αν.. 
είναι δύο λέξεις,
μα αν τις βάλεις δίπλα-δίπλα>>
-''What if''?

The end

-I promise see you soon :-) 





  

3 σχόλια:

Unknown είπε...

Ένα κείμενο γεμάτο έμπνευση.... Ἐνα θέμα που έχει χυθεί πολύ μελάνι από πολλούς...έχουν γραφτεί πολλά τραγούδια και έχουν πάρει πολλά όσκαρ άπειρες ταινίες... Δεν νομίζω όμως οτι υπάρχει κάποια σταθερή απάντηση... Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή....και το θέμα της προσπάθειας...?? μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε για να πούμε οτι προσπαθήσαμε αρκετά..?? και αλήθεια χωράει το ''αρκετά''στην αγάπη...??

χοχο S.
http://colorfulblast.blogspot.gr/

Paola Lauretano είπε...

Great post, I love your last pics!!!!!
Kisses, Paola.

Expressyourself

My Facebook

sonia // daring coco είπε...

It's one of life's saddest things to experience. Regret and those could have, would have, should have's too.

Sxx
www.daringcoco.com